CAN TANESİ
Ne hayallerle çıkmıştı yola
Umutları kefil mutluluğu şahit göstermişti
Yokluğunun sersefil edebileceğini nereden bilebilirdi
Yemyeşil bir rüyada gözlerime bakıp seni seviyorum demişti
İkinci baharın rüzgarı alıp götürdü
Yüreğim “Git istemiyorum” duyduğu anda
Sendeledim gözlerim karardı
Bir den bire gidişini seyrettim
Yokluğunun başladığı günlerin kapısı açıldı istemeye istemeye kalbime.
Sen “Bitti” dedin aslında ben bittim
Yüreğim bir günde sevmedi bir günde bitsin.
Tükeniyor sensiz bedenim her geçen zaman içinde
Kimseyi sevmeyi bilmiyor senden sonra
Çünkü öğrenmedi sensizliği
Senden sonra başka bir isim bilmez kalbim
Bendeki yorgun yüreği görseydin “Bitti istemiyorum” der miydin?
Herkesi seven kalbin neden bana kör oldu?
Neden senin için kötü düşündüğüne inandı ?
Neydi seni buna inandıran
Öyle basit mi gördün bendeki seni
Bir günde sevmedi ki
Bir anda silsin yüreğim.
Kır zincirlerini ey kaderim
Kurtul tüm kötülüklerden
Arın tüm kirli yüzlerden
Gökyüzünün mavisi gibi huzur ver seven gönlüme
Önümüzdeki tüm günlere ve geleceğimize
Kimsenin sözüne bakmadan “merhaba” de
Kimin ne dediği değil sevginin ne dediği pusula olsun bize
Bir gün değil her gün sevelim birbirimizi gizlice
Kimsenin bilmediği bir dille
Sonsuza dek sev de gönlüme
Ama “BİTTİ” deme
Sen gittikten sonra hayallerle kurduğumuz evimize
Kim sahip çıkar kim var olur geleceğimizde
Birbirine muhtaç kalp atmıyor mu bizde.
Güzelliğine hayran bıraktığın gözlerime
Senin hayran olduğun gözlerimde
Senin yokluğunda görür mü tabiatı
Görür mü insanları, görür mü aşkları
Yokluğunda kime emanet edersin beni
Kim tutar düşerken ellerimi
Bir günde sevmedi ki bir günde vazgeçsin cantanesi
Her gece gülüşünle bakıyorum geçen günlere
Kulaklarımdan kahkahaların
Gözümden yüzün hiç gitmiyor
Tüm kalbinle sarıldığın “bırakmam seni asla” dediğin gün dün gibi
Her zaman öyle sarılsana yüreğimle sevdiğim, sevgilim
Her an her saniye tutsana ellerimi
Öğretsene bana senin gibi gülmeyi
Alıştırsana yüzüme içten gülümsemeyi
Bir günde sevmedi yüreğim bir günde vazgeçsin cantanesi
Bunca yıl gelmedi mutluluk kalbime
Uğramadı gönlüme huzur denilen kelime
Seninle tattı aşkı, sevgiyi
İçimizdeki güzellikleri biz ektik aşk denilen toprağa
Biz topladık tek tek umutları
Her gün yeniden filizlendi
Her gün kahkahalarımızla suladık umutlarımızı
Yeryüzündeki tanıdığımız kimse görmedi nasıl sevdiğimizi
Şimdi diyorsun ki “bitti”
Bir günde sevmedi ki yüreğim, kalbim, bir günde vazgeçsin cantanesi.
Affedilmeyi affetmeyi sen öğretmedin mi kalbime
Sonsuza dek diye yemin etmedik mi bir gece
Kimsenin bilmediği bir gün de
Sen almadın mı beni kalbine
Ben ibadet saymadım mı aşkını yüreğime
Tüm zorluklarla savaşmadık mı yüreğimizle
Masum iki güvercin gibi uçmadık mı gelecek güzel günlere
Masumiyetimizle, vazgeçmek nedir öğrenmeyen kalbimizle
Sımsıkı sarılmadık mı birbirimize
Şimdiler de git diyorsun ya
İçin acımıyor mu kalbin sızlamıyor mu?
Bizi bir yapan benliğin feryat etmiyor mu?
Sonsuz aşk, sonsuz sevgili
Bir günde sevmedi ki bir günde vazgeçsin cantanesi
Var mısın yeniden sonsuza dek yemin etmeye
Var mısın kimseyi koymadan yüreğimize
Sadece biz demeye
Bir tek evimiz bir tek mutluluğumuz demeye
Benimle bir gün değil bir ömür gülmeye
Bedenlerimiz nefes aldığı sürece
Sonsuza dek seviyorum demek için
Ellerimi tutar mısın sevgilim
Kimseye bırakmadan sadece sen sarar mısın kalbimi
Özgürlüğü yaştır mısın bana kalbinde
Herkesi kıskandıran sevginle
Tüm gülüşlerinle
Şimdi gülme, mutlu olma vakti
Tut ellerimi sımsıkı ben severim seni
Bitmedi sonsuz sevgimiz bitmedi bendesin der misin?
Bu kalp bu yürek bir gün de sevmedi cantanesi bir günde bitsin.
Şiir : Can Tanesi
Yazan : Soner Tarcan
Tarih : 24.10.2019
- Buyulenmis
- Mutlu
- Uzgun
- Ofkeli
- Bikkin
- Korkuyor